Review: Titanfall (PC/Xbox)

De installatie

Wanneer je Titanfall voor de PC in huis hebt gehaald (zoals mi) is het eerste dat opvalt, de hoeveelheid discs. 3 DVD’s voor een first person shooter (FPS) is gewoon wat veel. Of toch niet? Hoewel Titanfall op de Xbox One ‘slechts’ 17GB inneemt, is voor een PC installatie 48GB aan data nodig.

Ongeveer 35GB hiervan bestaat uit audiofragmenten. Zonder compressie. De heren van Respawn Entertainment weten kennelijk dat we graag investeren in goede hoofdtelefoons en goede speakers. Dan is het wel zo lekker als het geluid ook gewoon goed is. Daarnaast is er nog een voordeel. Doordat de audiobestanden geen compressie meer bevatten, hoeft de PC er niet op te rekenen en is er meer processorkracht vrij voor de game. Yeah!

Tijd voor de training!

Wanneer je Titanfall start, dropt de game je meteen in de simulatiemodus. Titanfall is immers niet gewoon de volgende FPS die je speelt. Het slagveld is niet langer beperkt tot de wetten van de zwaartekracht en vraagt dan ook de nodige aanpassingen in hoe je speelt.

In 15 trainingslevels praat de game je door de nieuwe besturing heen. Van double jump tot een evacuatie uit een Titan. Van een walljump tot het lanceren van een noodsalvo in de hoop een vijandelijke titan uit de weg te ruimen. En dan zijn er nog voldoende tactieken die je niet kent.

Pilots & Titans

In het spel zijn twee vechtersbazen te onderscheiden die in beide strijdende partijen aanwezig zijn. Ik heb het over piloten en titanen. De piloten zijn spelers zonder een titan onder hun kont. Ze zijn uitgerust met twee wapens. Een handvuurwapen, een wat sterker wapen en een anti-titan wapen. Welke loadout jouw piloot beschikbaar heeft, kies je bij aanvang van het spel. Naarmate je verder komt, speel je meer wapens vrij.

De titanen of Titans, zijn een soort van Mech robots. Je klimt erin en krijgt een partij kracht en wapens tot je beschikking om U tegen te zeggen. Oké, je verliest veel bewegingsvrijheid, maar vet is het wel. Ook titans beschikken over verschillende wapens. Ook hier kies je van te voren welk type je wilt besturen.

Ieder spel dat je start, start je als piloot. Naarmate je jezelf een weg door het level baant en tegenstanders de grond in schiet, krijg je Titans toegewezen welke je via een dropship het slagveld op kunt laten schieten. Wanneer een Titan in elkaar is gezet en geland, klim je er simpelweg in om het gevecht te beginnen. Dit hele klimmen alleen al is spectaculair.

Wanneer je net lekker in je Titan denkt te zitten, merk je ook meteen dat je één groot doelwit bent. Er zijn andere Titans die op je knallen, maar ook piloten met anti-Titan wapens die achter jouw kont aanzitten. Daarnaast zijn die anti-titan wapens niet de enige mogelijkheden die vijandelijke piloten hebben. Ze kunnen ook bovenop je springen en zo jouw elektronica aan gort schieten.

Gelukkig is er een mogelijkheid om uit te stappen en die vervelende piloot uit je nek te schieten. Daarnaast kun je jouw lege Titan commando’s geven. Bijvoorbeeld om je te beschermen en zo geef je jouw bataljon ineens heel wat extra (misschien wat domme) vuurkracht.

Zit je ‘in’ jouw Titan, heb je trouwens ook nog wat leuke grappen om over te beschikken. Ten eerste kun je (op de PC) op de F knop rammen om bijvoorbeeld een lading raketten op jouw tegenstanders af te sturen. Ideaal wanneer je jouw hoofdwapen moet herladen. Iets anders is een soort van magisch schild. Wanneer anderen op jouw vuren, komen kogels in de lucht te hangen. Stop je het schild, vuren die kogels terug in jouw kijkrichting. Cool!

Je merkt het al, Respawn Entertainment geeft je op deze manier een berg creatieve mogelijkheden om zeer tactisch te spelen. Een diepgang die ik niet van andere shooters ken, maar ook één probleem oproept. het slagveld is één grote chaos. Het kost dan ook echt veel moeite om de maps goed te leren kennen. Hou je niet van een chaotisch slagveld, dan ben je één van de weinigen die een reden heeft om Titanfall over te slaan. Ik zeg: “bring it on!”.

Het verhaal

In mijn enthousiasme over de gameplay zou ik bijna vergeten te vertellen dat Titanfall een verhaal heeft. Een verhaal dat je ieder level speelt. Als je wilt tenminste. En oplet. Vooral dat laatste blijkt wat lastig. De campagne speelt toch wel heel erg als een gewone multi-player modus waardoor het veerhaal vooral de laadtijden verzacht. Niet heel boeiend verder.